راز هور و نور

سلطانِ آسمان!

اهالی شب، خوب می‌دانند که تو با لباس مبدّل

پاورچین‌پاورچین نزدیک زمین می‌آیی و می‌شوی «ماه»

تا ظلمت و تنهایی معصومانه‌ی او و ساکنانش را کم کنی

و آرام‌آرام تاب می‌دهی‌اش تا مرز صبح

تا باز هم زیبا و ستودنی به قله‌ی آسمان صعود کنی

و تمام روز با غرور بایستی و تکیه‌گاه باشی

و رفتنت را خون‌بار به تصویر می‌کشی

تا زمینیان بدانند دنیا در نبودت

چه ظلمانی و هولناک است

و باز شب...

اما خورشیدکم!

من و تو خوب می‌دانیم

که تو فقط سایه‌ای از او و گماشته‌ی اویی!

...«الله نور السماوات و الارض»...

سوره‌ی نور، آیه‌ی 35

پ.ن: «هور» به معنای خورشید است.