محرّم و صفر که می‌روند
با خودشان می‌بَرند
ریش و سبیلِ خانم‌ها و آقایانِ محترم را!
برای بعضی آدم‌ها
اشکی هستیم در چشم‌هایشان
به پلک‌بر‌هم‌زدنی از چشم‌شان می‌افتیم!
و به‌راستی، اگر «نسیان» نبود
کُشنده‌تر از «یاد و خاطره» هم بود...؟
بعضی‌ها اگر انگشت نداشتند
که به طرفِ این و آن بگیرند
زندگی‌شان مختل می‌شد!
بغضی که نباید صدایش دربیاید
و حرفی که نباید از زندانِ دهان رها شود!
نَفَس‌بُریده
مویه‌کُنان
نالان
حیران
پیِ تو...
بعدها فهمیدم
که درونِ آدم‌ها
دنبال تو می‌گشتم!