افسانه...

من بیدار و تو خواب و من در حسرت...

کاش می‌شد تو اندکی خواب هدیه بدهی

و من ذره‌ای از بیداری‌ام را به تو ببخشم

این معجون خواب و بیداری عجیب غوغا می‌کند!

چه می‌شود

من در چشمان خواب‌زده‌ی تو باشم

و تو در دل بیدار من بنشینی!

من خواب تو را بسازم و تو بر دل من حکم برانی!

آن وقت من به بوسه‌ای عمارت خوابت را فتح کنم

و تو به لبخندی، دل مرا غارت کنی!

تو اما آرام بخواب...

من فقط یک افسانه‌ام...

افسانه‌ی روزهای شادی...