خدایا!
ظرفِ وجودم را از غیر، خالی
و از معرفت و محبتِ خودت پُر کن و بر ظرفیتم بیفزا
و آن‌چه تو زیاد کنی، دیگری نمی‌کاهد...
طلوع فردا یعنی سلام
و سلامی از جنس «السلام علیک...»ِ سیدالساجدین
یعنی خداحافظ
یعنی وداع...
«السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرِینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً وَ أَفْجَعَ فِرَاقُهُ مَفْقُوداً»
خداحافظ ای همراه من که ارزش تو بالا بود و اکنون که میروی، دلم را به درد میآوری. فراق تو برای من بسیار دردناک است.
موقع لعنت کردن حواستان باشد:
-اگر بیجا باشد، به خودتان برمی‌گردد!
+اگر بجا باشد، خودتان جزو ملعونان نباشید!
پ.ن: زبان به دعای خیر بگشاییم، تا به دعای شر.
می‌گویند ماه مهمانی خدا
-نه مهمان خدا!-
ولی استقبال و بدرقه‌اش برای رمضان است!
بالاخره مهمان، ماییم یا او!؟
بین این‌همه نق زدن از گرما و سختی روزه‌داری
این پست، عجیب دلنشین بود
مخصوصا این جمله‌اش:
«همان‌طور که به استقبال رمضان رفتیم، بدرقه‌اش هم بکنیم.»
غریبه‌ترین آدم
همیشه آشناترین است
که شناسه‌ی گذشته‌ی استمراری را
از افعال قلب و چشم‌هایش حذف کرده...