قید جملاتم بمان...
تو در نهایت یک بی‌نهایتی
من اما در اوج انحصار و تقید
قیدی که دوست داشتنت بر جمله‌ی قلبم نشانده...
پ.ن: در جواب به این شعر نوشته بودم:
کدام صیغه؟ نه جمعم، نه مفردم ،بانو!
خودت بگو چه کنم؟ من مرددم، بانو!
خودت بگو چه کنم؟ من به جبر مطلق تو
ـ بدون آنکه بخواهم ـ مقیدم، بانو!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد